SNEAK PREVIEW. In Geert 2.0: Het lievelingseten van Geert Wilders, het warme worstenbroodje. Deel 1
Over de schouder die ciabatta. Dag rucola, serranoham en pijnboompit, vaarwel gedroogde nietstomaat. Wat kan er op tegen je vertrouwde kameraad: het warme worstenbroodje onderweg? Het lievelingseten van Geert Wilders, die zo’n broodje het liefst verorbert met onweerstaanbare Duitse Gewürz Ketchup. Maar niemand kan erbuiten, laten we eerlijk zijn.
Het worstenbroodje is een zuid-oostnederlandse verrukking die niet – zoals de naam misschien doet vermoeden – hetzelfde signalement heeft als een hot dog. Eerder zou je het worstenbroodje kunnen kwalificeren als het saucijzenbroodje van beneden de rivieren: het heeft alleen een witbrood-carrosserie, die net als het bladerdeegomhulsel van het saucijzenbroodje overigens geen worst of saucijs verbergt maar een rolletje gehakt. Van verse worstenbroodjes is zelden sprake; in bijna alle gevallen is het een opgewarmde snack met een vulling van onduidelijke herkomst die desnoods zonder gebit verorberd kan worden.
Waar bij croquetten vaak keus is tussen rund en kalf, blijft de herkomst van het gehakt in een worstenbroodje het geheim van de bakker en de slager. Er bestaat dan ook niet zoiets als een bio- of scharrelworstenbroodje. Net als bij de consumenten van frikadellen is er trouwens onder worstenbroodjes-tifosi waarschijnlijk weinig honger naar de exacte oorsprong van hun snack, en zonder die wetenschap is het ook ongetwijfeld een stuk gezelliger worstenbroodjes eten. Wel is de verkoper van de verpakte worstenbroodjes uit de supermarkt verplicht om de samenstelling van zijn ‘deegsnack met vleesvulling’ prijs te geven, zij het zonder de benodigde hoeveelheden te vermelden.
